Το Βράδυ

Άνθρωποι το Βράδυ 

Έρχεται το βράδυ και όλοι γίνονται ακόμη πιο κλειστοί ,πιο απόμακροι και γεμάτη φόβο από τη νύχτα ,και τους "κακούς" ανθρώπους που τη περιβάλλουν. Όλοι να προχωρούν με γοργό βήμα, να φοράνε κουκούλες για να κρύβουν το πρόσωπο τους, έτσι ώστε να μην τους προλάβει κάποιος , ένας άγνωστος, κάτι που κρύβεται στο σκοτάδι , πίσω από τις σκιές, σε εκείνο το σκοτεινό στενό. Όλοι οι φόβοι αυξάνονται,πολλαπλασιάζονται , δημιουργούν τέρατα σε ανθρώπους που ούτε τα είχαν φανταστεί, ακόμη και σε ανθρώπους που έχουν αφήσει τη φαντασία τους , τις βραδυνές ώρες όλα αλλάζουν , για όλους και ένα συναίσθημα είναι που κυριαρχεί , η Ανάγκη.

Η ανάγκη να πάνε στον προορισμό τους, να βρουν τον άνθρωπο που έψαχναν , να προλάβουν κάποιο Μ.Μ.Μ. που θα τους πάει εκεί που θέλουν περισσότερο, να σταματήσουν να φοβούνται το άγνωστο πλάσμα της νύχτας που τους κάνει να φοβούνται τόσο πολύ, και αυτό το πλάσμα δεν είναι τίποτα άλλο πάρα ένας Άνθρωπος , ένας Άγνωστος. 

Οι άνθρωποι δεν φοβούνται ούτε την όμορφη νύχτα , ούτε τις σκιές , ούτε τα γερασμένα αστέρια που φαίνονται το βράδυ.Ο φόβος προέρχεται από τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν τη νύχτα για να κρύψουν τον αληθινό πρόσωπό τους και να κάνουν πράγματα που το φως του ήλιου δεν τους το επιτρέπει να δείχνουν τις αληθινές πράξεις τους.

Γιατί , μετά την δύση νιώθεις άλλη έλξη , άλλη δύναμη να σε διαπερνά , να σε κυριεύει και να σε καθοδηγεί.. σε κάτι διαφορετικό..

Λατρεύω τη νύχτα και όλο το μυστήριο που σε κάνει

 να νιώθεις, κάθε φορά που χάνεται ο ήλιος, και όλοι

περπατάνε γρήγορα και κοιτάνε για κάτι τρομαχτικά

αναπάντεχο, κάνοντας υποθέσεις για τους περαστικούς.

Όλες οι βραδυνές κουραστικές σκέψεις,το βραδινό αεράκι

να σε κάνει να αισθάνεσαι την διαφορά ώρας και τα φώτα.

Όλη αυτή η μαγευτική ανατριχίλα, 

με αναζωογονεί κάθε μέρα,

με διαφορετικό τρόπο,

κάθε φορά.

.Κατερίνα.